قطعه
۱۳/۰۱/۱۴۰۰
قطعه‌ی شماره‌ی سه آدم نهالی بیرون از فصل و بی‌هنگام است، در زمان خودش نیست، خزان است در میانه‌ی بهار یا برعکس.* اغلب، پیش‌بینی اینکه زندگی […]
۰۲/۱۱/۱۳۹۹
قطعه‌ی شماره‌ی دو چهره‌های نومید، مستاصل و خیره به نقطه‌ای نامعلوم. در انتظار معجزه؟ گمان نمی‌کنم. لااقل زن نقاشی شماره‌ی چهار که ناامیدتر از این حرف‌هاست؛ […]
۱۹/۱۰/۱۳۹۹
هر یکی با هزار زیبائی/ گوهر افروز نور بینائی* باطن/ در ادبیات فارسی بارها حکایتی در باب سر گرفتن رقابتی دشوار میان دو گروه نقاشان چینی […]
۰۹/۱۰/۱۳۹۹
تپه‌ای به شکل پیکر یک زن خوابیده، از نیم‌رخ. پیکر زن من، سر رعنایی‌ی تو خواهم ایستاد. تشنگیم، آرزوی بی‌کرانه‌ی من، راه چاره‌ام!* اندام زن در […]