خامِ پخته
هنر جدید با ویرانگری آرمان‌های کهنه مانند پرسپکتیو و زیبایی یونانی، مسیر خود را اغاز کرد. در بین گرایش‌های بی‌شمار هنر جدید، عناوینی مانند هنرمندان مکتب ندیده، هنرمندان یکشنبه، هنر ناییف و هنر خام به طور کلی به هنرمندان یا شیوه‌‌هایی اطلاق می‌شوند که مسیری متفاوت با هنر رسمی داشته باشند.
هنرمند مکتب ندیده فارغ از جدال سالن‌ها و رقابت‌ها خلق می‌کند، او دیگر مجبور نیست به دنبال امور خاص باشد پس می‌تواند به سوی تجربه‌های عام و کلی‌تر حرکت می‌کند، دراین مسیر او دیگر ملزم به خلق صحنه‌ای نیست که مطابق میل خواص باشد بلکه می‌تواند از روایت‌های روزمره و عامه بهره ببرد. او تجارب شخصی خویش را در اثر هنری بازتاب میدهد و همین آزادی عمل باعث تفاوت‌اش از اندیشه‌ی مرکزی می‌شود.
رضا بانگیز نقاش و مجسمه‌ساز، هنرمند مکتب دیده‌ایست که به سبک و سیاق آثار ابتدایی و خام هنرنمایی می‌کند. بانگیز انسان‌ها و عناصر را انتزاعی، بدون پیروی از پرسپکتیو و به شکل بدوی طراحی کرده و غالبا با دو رنگ سفید و سیاه نمایش میدهد، که این گزینش رنگی و تکنیکی به خاصیت بدوی بودن آثارش را می‌افزاید. در کنار فرم و ترکیب‌بندی، روایتگری ویژگی شاخص آثار اوست که با بازنمایی فرهنگ فولکلور و کوچه‌وبازار، فراهم می‌شود و همین روایتگری موجب می‌شود تا هنراش منحصر به عده‌ای خاص نباشد و در ذهن هر بیننده‌ای روایتی متفاوت با دیگری شکل گیرد. آنچه در هنر مدرن بیش از دیگر معیارها مهم است، توجه به خلاقیت و بیان درونیات هنرمند است که در آثار رضابانگیز به وضوح دیده می‌شود. او با بازگشت به گذشته و گزینش خاطرات‌اش، دنیایی منحصر به خود را خلق می‌کند. از این‌رو رضابانگیز را می‌توان در زمره‌ی هنرمندان مدرن ایرانی قرار داد که با رویکردی متفاوت خود را تثبیت کرده‌است.
اکرمگ | ochremag
