استتارِ چهره‌ها
زنانی چهره می‌پوشاندند/می‌پوشانند، خودشان را پنهان می‌کنند زیرِ باری از پارچه‌هایی که گاهی از پیچیدنِ باد درونشان، شکلی ایجاد می‌شود که به چشمِ آدمی خوش می‌آید و از آن عکس می‌گیرد. زنانی چهره زیرِ برقع پنهان می‌کردند و همان برقع تبدیل به یک شئ برای خیال‌بافیِ سیمای معشوق از نگاه عاشق می‌شد. و گاهی برفکندن/نقاب برگرفتن آن ایجاد‌کننده‌ی شوری در عاشق. که در شعر فارسی نمونه‌ی کم‌نظیر آن از زبان سعدی بیان شده:”تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان/که ماه روی تو ما را بسوخت چون کتان”
پوشش زنان افغان به‌همراه برقع همواره یکی از سوژه‌های مورد توجه قرارگرفته‌ی عکاسان بزرگی همچون استیو مک‌کوری، رضا دقتی و…بوده و هست. هرچند که خیلی از آن‌ها در مجموعه‌هایی که از افغانستان به نمایش گذاشته‌اند، شاید فکوسشان فقط بر روی پوشش زنان نبوده. اما پوشش همیشه نشان‌دهنده‌ی محیطی‌ست که آدمیان با آن شکلِ بخصوص در آن سرزمین زیست می‌کنند. خیلی وقت‌ها هم پوشش‌ها در زمان‌‌های مختلف تاریخ مورد توجه عکاسانی قرار گرفته که از دریچه‌ی نگاه خود آن را از دوباره ساخته‌اند. مانند عکس‌هایی از شادی قدیریان که با نام “قاجار” آن‌ها را به نمایش گذاشت و لباس زنان قاجار را بر تنِ دختران امروز کرد و آن‌ها را با سبک و سیاق زنانِ قاجار به جلوی دوربین خود برد.
ماری هودلو عکاس فرانسوی-الجزایری‌ست که مجموعه عکسی دارد با نام “میراث” که پوشش زنان قدیم الجزایری را از نگاه خود ساخته.
او به مجموعه‌ی خود اضافه می‌کند که: “ نشان دادن چهره‌ی فرد مهم نیست،به بینندگان این امکان را می‌دهد که تصاویر را به روش خود تفسیر کنند./ شخصیت‌ها به نقاب تبدیل می‌شوند و طبیعت و اشیاء آئینی بر فرد مقدم هستند.”
:Photos
1-4 : Marie hudelot
5,6: steve McCurry
7: Reza deghati
8,9: Shadi ghadirian
10:Frazer Harrison
اکرمگ | ochremag
