چندمین روز اقامت در آزمایشگاه تشخیص هویت
هر نسل در هنر معمولا موضوعات روز خودش را دنبال می‌کند. اگر نگاهی به تاریخ معاصر نقاشی ایران بیندازید به راحتی در می‌یابید که جریان‌ها و بن‌مایه‌های فکری چطور هر کدام در زمانی غالب شده‌اند. اگر دهه‌ی پنجاه تاریخ نقاشی را بررسی کنید می‌بینید که هر نقاش لااقل یک اثر با موضوع جنگ دارد؛ حالا یکی با حال و هوای ایدئولوژیک، یکی ضد جنگ و دیگری متاثر از نقاشی‌های مکزیک. یا مثلا اگر اهل گالری‌گردی باشید، تمایل به سبک آبستره را از ابتدای دهه‌ی نود در نسل جوان نقاشی بیشتر می‌بینید.
مطالعه‌ی بدن انسان، نمایش اگزجره‌ی بافت عضلات، ماهیچه‌ها و ساختن شمایلی اغراق‌آمیز، متمرکز و پرخشونت نیز یکی از موضوعاتی است که نقاشان متعددی در این سال‌ها -خصوصا از دهه‌ی هشتاد به بعد در ایران- به سراغ آن رفته‌اند.
نقاشی‌های داریوش حسینی نمونه‌ی قابل توجهی از این دست است. او استخوان‌ها و عضلاتی را ترسیم می‌کند که از فرط اغراق و خشونت، دچار تغییر ماهیت شده و مجموعه‌هایی با بافت‌های جدید تشکیل داده‌اند. البته که در القای این حس‌ها، استفاده از کلماتی مانند “اجساد”، “زوال” و “غرق‌شده” در عناوین آثار نیز موثر بوده‌اند، اما حتی اگر عنوان‌ها را نخوانید، روح اثر خبر از نوعی اضحملال، گمگشتگی و متلاشی شدن می‌دهد.
نقاش مجموعه‌ی دیگری از سلف‌پرتره‌ها دارد؛ مجموعه‌ای که اگرچه شاید ساده‌انگارانه‌ترین برداشت از آن، صرفا ترسیم چهره‌های زنانه باشد، اما اگر آن را در ادامه و تکمیل مجموعه “پیاده‌نظام” بدانیم، گویی نقاش با یک فلاش بک طولانی، سراغ اجساد غرق‌شده‌ی خود رفته، زمانی که هنوز نشانه‌هایی از حیات در آن‌ها بود، یا لااقل این‌طور به نظر می‌رسید.
به پالت رنگی دو مجموعه نگاه کنید؛ رنگ‌های گرم در طیف‌های متعدد، برجستگی‌هایی که با رنگ‌ها ایجاد شده‌اند، متمرکز بودن رنگ زرد در مرکز تصویر اول و قرمزهای خونین پراکنده در تمام مجموعه‌ی پیاده‌نظام. پیکره‌ها، استخوان‌ها و حتی صورت‌هایی که داریوش حسینی خلق می‌کند، گویی در چندمین روز اقامت خود در آزمایشگاه تشخیص هویت یا مثلا اداره بررسی اجساد کشف شده‌اند. سوژه‌هایی در کشاکش با بافت و هستی طبیعی خود که انگار اصرار دارند از آنچه که بودند/هستند و آنچه که بافت طبیعی‌ست، فاصله بگیرند.
اگر به بحث ابتدایی مطلب برگردیم، این شکل مطالعات بر روی انسان در دو دهه اخیر ممکن است به چه جریان‌هایی پهلو بزنند؟
تصاویر:
۱. دختری با چشم‌های باز/۱۳۹۲
۲. دختری با عینک گربه‌ای/۱۳۹۲
۳. مجسمه/ ۱۳۹۰
۴. نگاه اول، زوال اجساد در حرکت کند/۱۳۹۰
۵. اجساد غرق شده/ ۱۳۹۰
۶.دختری با موهای دم موشی
اکرمگ | ochremag
