روایت سرکوب و نادیده انگاشته‌شدن
کری می‌ویمز، هنرمند شصت و هفت ساله‌‌ی آفرو آمریکایی، در توصیف رویکردش به هنر عکاسی می‌گوید: “عکاسی می‌تواند به مثابه‌ی سلاحی قدرتمند برای تغییر نهاد سیاسی و فرهنگی به کار رود. من برای رسیدن به این هدف به کار خود ادامه خواهم داد.” در اغلب مجموعه عکس‌های می‌ویمز، تمرکز بر مضامینی مثل هویت شخصی رنگین‌پوستان و مسئله‌ی تبعیض نژادی در برابر آن‌هاست. او می‌گوید: “من فکر می‌کنم اکثر مردم به چیزهای زیبایی علاقه‌مند هستند که لزوماً باعث نمی‌شود آن‌ها درباره‌ی همه چیز بسیار عمیق فکر کنند.” می‌ویمز در مجموعه‌ی ‘میز آشپزخانه’ (عکس‌های ۱ تا ۵)، صحنه‌هایی از فعالیت‌های روزانه‌‌‌ی خودش را در مرکز قاب‌هایی که از زاویه‌ای تقریبا یکسان، زندگی شخصی‌اش را نمایش می‌دهند به تصویر می‌کشد: سلف‌پرتره‌هایی به روایت یک راوی تیزبین که چه در نسبت با تنهایی خودش و چه در مجاورت دوستان و خانواده، بیگانه و حتی نامرئی‌ست؛ حضورش نادیده انگاشته شده و صدایش هم مورد سرکوب قرار گرفته‌است. وقوع پیشامدی در جریان ساکن این قاب‌های خلوت حس نمی‌شود و چنان‌چه پای اتفاقی هر چند کوچک هم در میان باشد، می‌توان حدس زد آن اتفاق مدت‌ها پیش از ثبت عکس به پایان رسیده. در تمام عکس‌های این مجموعه، می‌ویمز را در چنین جغرافیایی می‌بینیم: نشسته یا ایستاده در نزدیکی صندلی‌ای در صدر میزی بلند، در چند قدمی یک درِ همیشه بسته و زیر نور موضعی تک چراغی که ماهیت و کارکردش یادآور نور اتاق بازجوهاست. کاراکتر تکرارشونده در این عکس‌ها زنی‌ست که با وجود قرار گرفتن در معرض منبع نوری تیز و صریح، بیشتر از صندلی‌ها یا معدود وسایل روی میز به چشم نمی‌آید و جز در موارد محدودی که با دیگر اجزای جهان تصویرشده پیش چشم مخاطب در ارتباطی حداقلی‌ست، انگار در جهان ذهنی‌ای به سر می‌برد که در آن به دنبال نقش و جایگاه و تاثیر شخصی‌اش بر جهان پیرامون است. در واقع، می‌ویمز امر شخصی‌اش را به‌گونه‌ای نمایش و بسط می‌دهد که دیگر تنها یک مسئله‌ی درونی و انفرادی نیست و از آن جهت که می‌تواند پیوند عمیقی با زندگی درونی دیگرانی به جز خودش نیز برقرار کند و از محدوده‌ی فرد خارج شده و به عنوان یک مسئله‌ی عمومی مطرح شود، امر شخصی بدل به امری سیاسی می‌شود. همان‌طور که نینا سیمون(عکس ۷)، خواننده و ترانه‌‌سرای آمریکایی، در مصاحبه‌ای برداشت شخصی‌اش از معنای آزادی را نترسیدن عنوان می‌کند، کری می‌ویمز در هیئت هنرمند آزاده‌ای ظاهر می‌شود که در مسیر یادگیری و کشف پیچیدگی‌های دنیای درون است و پیوسته مخاطبانش را در این شناخت سهیم می‌کند.
_ Carrie Mae Weems Artworks _
1 to 5: The Kitchen Table Series/1990
6: See No Evil, Hear No Evil, Speak No Evil/ 1995
7: From ‘Slow Fade to Black’ Series (Nina Simone)/ 2010.
8: May Flowers, from the series ‘May Days Long Forgotten’ / 2003
9: From ‘Ain’t Jokin’ Series/ 1987_88
10: ‘Mourning’ from the Constructing History Series/ 2008
اکرمگ | ochremag
